بسمه تعالی
به مناسبت فرا رسیدن سال نو (1397)
اینک یک سال گذشت و سال 1397 از راه رسید. ضمن تبریک فرارسیدن سال نو به همه مردم و خوانندگان گرامی و آرزوی سالی پربار همراه با موفقیت و سلامت ، مروری کنم بر سال 1396 که گذشت. سالها یکی پس از دیگری می آیند و می روند و این گردش چرخ خلقت خداوندی است که ادامه دارد و با یک نگاه فراگیر و همه جانبه باید ببینیم در کل گذشتن این سالها که تاریخ زندگی بشر را می سازد چه گذشت و چه شد و چه در پیش رو است و مقصد نهایی چیست. در مقالات قبلی که درباره تاریخ صد و چند ساله اخیر ایران نوشتم نگاهی کلی و اجمالی بود به آنچه که در طول سالها بر ملت و کشور ایران گذشت. سالی که گذشت یکی از پرماجراترین سالهای تاریخ کشورمان پس از انقلاب اسلامی بود ؛ در این سال ماجراهای زیادی داشتیم. روی کار آمدن یک شخص دیوانه و کم عقل به عنوان رئیس جمهور آمریکا که مدعی حاکمیت بر تمام جهان است با آن چهره خشن و موهای زرد که اخیراً با جابه جایی هایی پیام جنگ طلبی و گری اش بیشتر شده است و چه بسا باید مثل سال 1359 منتظر یک جنگ و حمله نظامی جدید باشیم ، واقعه حمله تروریست های داعش به مجلس شورای اسلامی و مرقد امام خمینی که در رمضان سال 96 اتفاق افتاد و به شهادت جمعی از خدمتگزاران کشور منجر شد ، به نتیجه رسیدن نبرد و مبارزه همه جانبه با داعش در کشور عراق با همکاری نیروهای سپاه پاسداران به فرماندهی سردار بزرگ دلاور قاسم سلیمانی و برچیده شدن داعش ار کشور عراق و نیز آزاد شدن بخش بزرگی از کشور سوریه از چنگ داعش ، واقعه زله در کرمانشاه و سرپل ذهاب که باعث آسیب جانی و مالی و تخریب خانه های مردم آن دیار شد و هنوز هم برخی از مردم سرپل ذهاب در چادر زندگی می کنند (سرپل ذهابی که در جنگ تحمیلی یکی از مناطق رویارویی و درگیری رزمندگان و مردم ما با ارتش بعثی عراق بود) ، حادثه تصادف نفتکش ایرانی با کشتی چینی در دریای چین که بسیار تلخ و دردناک بود و انفجار و آتش سوزی که سی و چند نفر از ساکنان کشتی سوختند و از بین رفتند و کشتی هم غرق شد ، حادثه سقوط هواپیمای تهران به یاسوج در کوههای دنا که منجر به از بین رفتن تمام سرنشینان و مسافران آن شد ، حادثه ریزش معدن زغال سنگ در شاهرود و کشته شدن کارگران معدن، حادثه تصادف و واژگونی اتوبوس حامل دانش آموزان استان هرمزگان که عازم شیراز بودند (شهریور ماه) که باعث از دست رفتن و آسیب دیدن دانش آموزان شد و حوادث دیگری که پیش آمدند.
اینها همه برخی از وقایع و حوادثی بودند که در سال 1396 گذشت و اینها همه امتحانات الهی است برای ما انسانها که حکمت آنها را نمی دانیم و بعدها خواهیم دانست ؛ برخی از این ها ممکن است حکمت و تقدیر باشند و برخی هم حاصل عملکرد انسانها. بسیاری از ما طبق عادت های تکراری عمل می کنیم و به هدف عالی و رسیدن به کمال و رضای الهی فکر نمی کنیم و رضایت خود و انسانهای دیگر برایمان مهم است و زمانی که برسد که انسانها به خدا و حقیقت و کمال فکر کنند و هدف خود قرار دهند ، آن زمان عید واقعی است. سالها می آیند و می روند و مردم در پایان هر سال به نظافت خانه و خرید لباس و کفش نو و خرید خوردنی ها و تدارک سفره هفت سین و غیره می پردازند و این کارها فکر از روی تقلید و تکرار انجام می شود و پیام های تبریک به یکدیگر می فرستند و به دید و بازدید های پر شمار و تکراری یکدیگر می روند (که گاهی این تبریک ها و دید و بازدیدها حالت چاپلوسی و تظاهر پیدا می کنند) و دو هفته تمام کار و فعالیت را تعطیل می کنند و در پایان به عنوان سیزده فروردین به گردش و تفریح می روند. پس از اینکه سال جدید آمد و مدتی گذشت همه چیز به حالت عادی برمی گردد و وقایع روزمره زندگی یکی پس از دیگری می آیند و می روند ؛ بکوشیم هر سالمان از سال پیش بهتر باشد و در راستای کمال و فضیلت بیشتر حرکت کنیم . این روزها و این سالها پرماجراترین و پر التهاب ترین دوران تاریخ انسان هستند تا آنگاه که به اراده الهی قیام حضرت مهدی (ع) و آخرامان فرا رسد و انسانیت و بشر به آرامش حقیقی برسد و این سرانجام خوش به تلاش و کوشش و همراهی ما بسته است و اگر بی تفاوت و بی توجه باشیم ، انتظاری هم نمی توانیم داشته باشیم. در آغاز امسال مقام بزرگوار رهبری در پیام خود حمایت از تولید و کالای ایرانی را به مردم و مسئولان گفتند و باشد که همه ما همت و تلاش خود را در این جهت قرار دهیم. با وضعی که در چند دهه اخیربوجود آمده و ذهنیت های غلطی که برای مردم ایجاد شده ، مشکل بتوان به زودی به چنین هدف والایی رسید؛ ذهنیت ها و بدآموزیهایی که اسراف و مصرف زدگی و خرید و استفاده از کالاهای خارجی را افتخار می دانند و برای هویت ایرانی ارزشی قائل نیستند و کشورهای غربی و اقتصاد و فرهنگ آنان را مثل بت می پرستند. ای کاش جامعه ایرانی به خودشناسی و خود باوری می رسید و ارزش خود را در می یافت. متأسفانه کمتر ملتی را می شناسیم که به اندازه ما تقلید کننده و مصرف کننده کالاهای خارجی و گریزان از خود و دوستدار جهان غرب باشد (البته همه ملت ما چنین نیستند ولی بخشی که چنین هستند تأثیر گذار هم هستند).نگاهی به انبوه کالاهای وارداتی (قاچاق و غیر قاچاق) ، انبوه سفرهای خارجی که بیشتر به کشورهای غربی است و تمایل گسترده به تحصیل و کار و مهاجرت به خارج از کشور (بخصوص کانادا) ، باعث تأسف و اندوه انسانهای آگاه می شود و کار و تلاش فرهنگی و آموزشی و بیدارگری گسترده ای لازم است تا ذهنیت ها اصلاح شوند و به خودباوری و آگاهی و معرفت درست برسند.به نظر من یکی از اشتباهات دولت های گذشته (پس از پایان جنگ) ساخت و توسعه مناطق آزاد تجاری -اقتصادی بود که شروعی شد برای واردات گسترده کالاهای مختلف و بی توجهی به تولید ملی و خودکفایی . از سال 1368 تا کنون همواره شاهد استقبال مردم از سفر به جزیره کیش برای خرید انواع کالاها بوده ام و موارد دیگری هست که بعداً مطرح خواهم کرد ، اینکه بتوان باور تولید و مصرف کالاهای داخلی و ملی را نهادینه کرد شاید صبر و زمان طولانی بخواهد.امیدوارم خداوند سال جدید را سالی برای اصلاح روشها و باورهای مردم و مسئولان قرار دهد و انشاء الله که گفته ها و رهنمودهای حضرت آیت الله ای را به عمل و ظهور برسانیم.
والسلام علی من اتبع الهدی- 5 فروردین 1397
درباره این سایت